گفتاردرمانی در هانتینگتون با تکیه بر روش های درمانی مناسب می تواند مشکلات شناختی آن ها که در گفتار و زبانشان ظاهر می شوند را مدیریت کند. بیماری هانتینگتون به سلول های عصبی مغز آسیب می رساند. این قضیه منجر به حرکات غیر ارادی و از دست دادن هماهنگی می شود. با پیشرفت بیماری، بیماران به تدریج توانایی کنترل عضلات دهان و گلوی خود را از دست می دهند. لذا صحبت کردن، خوردن و بلعیدن مشکل می شود. افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون نیز ممکن است در تفکر و استدلال مشکل داشته باشند، که می تواند مکالماتشان را چالش برانگیزتر کند. مشکلات بلع ممکن است باعث شود که غذا به سمت اشتباهی حرکت کند، که می تواند منجر به خفگی یا عفونت ریه شود. گفتاردرمانی در هانتینگتون می تواند به بیماران و مراقبان آن ها در مشکلات صحبت کردن و بلع کمک کند.
بیماری هانتینگتون چگونه بر گفتار تأثیر می گذارد؟
در بسیاری از موارد، بیماری هانتینگتون بر توانایی فرد برای صحبت کردن واضح و مؤثر تأثیر می گذارد، زیرا این بیماری می تواند باعث از دست دادن هماهنگی در عضلات گلو و دهان شود که صحبت کردن و تنفس را تسهیل می کنند. برخی از رایج ترین تغییرات در گفتار به دلیل بیماری هانتینگتون عبارتند از:
- کلمات نامفهوم
- از دست دادن کنترل صدای گفتار
- گرفتگی صدا
- مکث های نامناسب هنگام صحبت کردن
در این موارد، گفتار درمانی در هانتینگتون می‌تواند منبعی فوق‌العاده ارزشمند برای حمایت از فرد مبتلا به این بیماری باشد.
برای اطلاعات بیشتر در زمینه بیماری هانتینگتون، لینک زیر را مطالعه فرمایید.
چه زمانی به آسیب شناس گفتار و زبان مراجعه کنیم؟
به گفته برخی از آسیب شناسان گفتار زبان، دیدن زودتر بیمار هانتینگتون بهتر است. این اقدامات زودهنگام اجازه می دهد تا برنامه ریزی قبلی در مورد نحوه مدیریت تغییرات با پیشرفت بیماری انجام شود. هم چنین درمانگر و بیمار فرصت بیشتری برای شناختن یکدیگر دارند. به علاوه زمانی که بیمار شروع به نشان دادن تغییرات در توانایی صحبت کردن یا درک کرد یا شروع به مشکل در بلع کرد، ممکن است با یک درمانگر مشورت شود. گفتاردرمانی در هانتینگتون به علائم اختلالات این بیماری کمک خواهد کرد. علائم مشکلات بلع شامل سرفه یا خفگی بیشتر است که باعث تغییر عادات غذایی یا کاهش وزن بیمار می شود. ممکن است بخواهید بلافاصله پس از تشخیص بیماری هانتینگتون به یک آسیب شناس گفتار مراجعه کنید، بنابراین ما می توانیم برنامه ای برای مدیریت تغییرات فیزیکی با پیشرفت بیماری ایجاد کنیم.
هم چنین توصیه می‌کنیم زمانی که تغییراتی ظاهر می‌شوند، حتما به آسیب شناس گفتار مراجعه کنید، این تغییرات مانند موارد زیر هستند:
- گفتار نامفهوم یا کند شده
- صحبت کردن با صدای کم
- سرعت یا زیر و بم گفتار غیرمعمول می شود.
- مشکل در بلع در گفتاردرمانی در هانتینگتون بسیار مورد توجه قرار می گیرد.
- صداهای نفس مرطوب و صاف شدن مکرر گلو
- عفونت های منظم قفسه سینه
- بی میلی به خوردن و در نتیجه کاهش وزن
در حالی که اختلالات صوتی در اوایل پیشرفت بیماری ظاهر می شوند، در نهایت گفتار نیز می تواند نامفهوم شود. آنچه حتی بیشتر نگران کننده است این است که مشکلات بلع می تواند منجر به خطر خفگی واقعی شود.
برای مشاوره، رزرو نوبت، خدمات آنلاین و ویزیت در منزل با ما تماس بگیرید.
توان بخشی گفتاردرمانی در هانتینگتون شامل چه مواردی می شود؟
درمانگر گفتار و زبان مشکلات گفتار و یا بلع مرتبط با بیماری هانتینگتون را ارزیابی و تشخیص خواهد داد. به عنوان بخشی از طرح درمان، گفتار درمانگر با سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی درگیر برای اطمینان از تداوم مراقبت در ارتباط خواهد بود. درمان به صورت جداگانه برای هر بیمار تنظیم می شود.
در گفتاردرمانی در هانتینگتون علائم در هر بیمار متفاوت است. بنابراین، دوره درمانی آسیب شناس گفتار و زبان بسته به بیمار متفاوت است و ممکن است در طول زمان تغییر کند. درمانگر احتمالاً با سؤال از بیماران در مورد علائم شروع می کند. به عنوان مثال، چه زمانی و چند بار مشکلات بلع رخ می دهد، و اینکه آیا این مشکلات شامل غذاهای مایع یا جامد می شود. یک پیشنهاد ممکن است این باشد که دفترچه ای از مشکلات بلع داشته باشید. توصیه های دیگر ممکن است این باشد که سعی کنید هر روز در ساعت معینی غذا بخورید، آهسته غذا بخورید و غذاهای نرم تری انتخاب کنید.
در مورد مشکلات گفتاری، گفتاردرمانی در هانتینگتون ممکن است تمرینات تنفسی را توصیه کند. آن ها ممکن است به بیماران نشان دهند که چگونه برخی از حرکات دهان را اغراق کنند تا کلمات آنها راحت تر قابل درک باشد. ممکن است به مراقبان توصیه شود هنگام صحبت با بیمار هانتینگتونی، حواس پرتی را کاهش دهند. آهسته صحبت کردن و پرسیدن سوالات ساده “بله” یا “نه” ممکن است کمک کند. درمانگر ممکن است وسایل کمکی را برای کمک به برقراری ارتباط توصیه کند. این ها ممکن است شامل گوشی های هوشمند، تبلت ها یا رایانه ها باشد. گزینه‌های کم تکنولوژی شامل دفترچه ها، تقویم‌ها یا تابلوهای تصویری با تصاویری از اشیا و فعالیت‌های زندگی روزمره هستند.
گفتاردرمانی در هانتینگتون چگونه می تواند به افراد مبتلا کمک کند؟
آسیب شناسان گفتار می توانند به شناسایی زمینه های محدودیت گفتار در بیماران مبتلا به هانتینگتون کمک کنند. و روش هایی را آموزش دهند تا به عملکرد بهینه آن ها کمک کنند. به عنوان مثال، ممکن است تمرینات تنفسی را برای کمک به هماهنگی تنفس در حین صحبت توصیه کنیم، که می تواند به ثابت نگه داشتن الگوهای گفتار کمک کند. ما هم چنین می توانیم اعضای خانواده، مراقبان و دوستان را در مورد چگونگی بهینه سازی ارتباطات راهنمایی و آموزش دهیم. علاوه بر این، ما هم چنین ممکن است تمریناتی را برای تقویت کنترل عضلانی برای جویدن و بلع ایمن آموزش دهیم. به طور واقع بینانه در گفتاردرمانی در هانتینگتون ، هر بیمار متفاوت است و ما برنامه های درمانی خود را برای برآوردن نیازهای فردی هر بیمار طراحی می کنیم.
برای مشاوره، رزرو نوبت، خدمات آنلاین و ویزیت در منزل با ما تماس بگیرید.
ارتباطات تقویتی و جایگزین برای بیماری هانتینگتون
با پیشرفت بیماری هانتینگتون، بیماران به طور کلی توانایی صحبت کردن خود را از دست می دهند. اینجاست که وسایل ارتباطی می توانند وارد عمل شوند. وسایل کمکی ارتباطی مانند تبلت‌ها، کتاب‌های نماد/عکس و تخته‌های زبان در مواردی قرار می‌گیرند که به عنوان تکنیک‌های تقویت‌کننده و جایگزین یا AAC شناخته می‌شوند. آنها به گونه ای طراحی شده‌اند که روش‌های ساده و مؤثری باشند تا به افراد غیرکلامی کمک کنند که افکار خود را بدون نیاز به صحبت کردن در میان بگذارند.
در گفتاردرمانی در هانتینگتون انواع مختلفی از AAC وجود دارد
- بدون کمک (Unaided systems)
- کمکی (Aided systems)
- غیر الکترونیکی (Non-electronic AAC)
- الکترونیکی (Electronic systems)
سیستم های بدون کمک شامل اشکال مختلف ارتباط بدون نیاز به ابزارهای بیرونی مانند حرکات، زبان بدن و زبان اشاره هستند. سیستم های کمکی از نوعی ابزار یا وسیله استفاده می کنند. به عنوان مثال، اشاره به حروف یا تصاویر روی تخته یک سیستم کمکی اساسی است.
AAC غیر الکترونیکی به استراتژی های ارتباطی اشاره دارد که شامل استفاده از تجهیزات غیر الکترونیکی می شود. سیستم های الکترونیکی شامل فناوری هایی مانند اپلیکیشن های آی پد، ابزارهای پیام رسان و دستگاه های ارتباطی اختصاصی هستند. در گفتاردرمانی در هانتینگتون برخی از نمونه‌های AAC که برای افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون مفید است شامل کارت‌های شناسایی شخصی یا نمودارهایی است که در آنها می‌توانند به خلق و خو یا تمایل خود (غذا، نوشیدنی، بیرون و غیره) اشاره کنند.
هم چنین نشان داده شده است که کمک ارتباطی به نام Talking Mat برای کسانی که هانتینگتون دارند مفید است. تشک سخنگو دارای بسیاری از تصاویر کوچک است که همگی بر روی یک تشک فیزیکی یا یک دستگاه دیجیتال (مانند تلفن یا تبلت) قرار گرفته اند. هر تصویر به موضوعات، گزینه ها و مقیاس ها طبقه بندی می شود. با اشاره به تصاویر مختلف، افراد مبتلا به هانتینگتون می توانند انتخاب کنند که در مورد چه چیزی صحبت کنند، سؤالات خاصی بپرسند و احساسات خود را در مورد موضوعات مختلف به اشتراک بگذارند. این مکالمات AAC در گفتاردرمانی در هانتینگتون نه تنها به بیماران کمک می کند تا نیازهای اساسی خود را بیان کنند، بلکه تعاملات اجتماعی فراگیرتر و تحریک کننده را نیز ترویج می کنند.
برای اطلاعات بیشتر در زمینه مداخلات کاردرمانی در هانتینگتون، لینک زیر را مطالعه فرمایید.
سخن پایانی
برخی از افرادی که ارتباط آن ها تحت تأثیر بیماری هانتینگتون قرار گرفته است، ممکن است سعی کنند از تعامل اجتماعی کناره گیری کنند یا از آن اجتناب کنند، صرفاً به این دلیل که بسیار دشوار یا دردناک است. به طور گسترده توافق شده است که هر چه مداخله و حمایت زودتر معرفی شود، شانس موفقیت درمان بیشتر است. این بیماری تخریب کننده (degenerative) است و می تواند در طول زمان تغییر کند، بنابراین ارتباط مکرر و مداوم با گفتاردرمانی در هانتینگتون می تواند بسیار مهم باشد.
اگر شما یا کسی که دوستش دارید به دلیل بیماری هانتینگتون در ارتباط با مشکل هستید، اجازه دهید کمک کنیم تا شما را با یکی از گفتاردرمانگران متخصص و واجد شرایط آشنا کنیم.
منابع
برای اطلاعات بیشتر در زمینه مداخلات فیزیوتراپی در هانتینگتون، لینک زیر را مطالعه فرمایید.