گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی)
زبان پریشی (آفازی) چیست؟
زبان پریشی (آفازی) یا عدم توانایی در برقراری ارتباط است و یک مشکل رایج در میان افراد مسن است. زبان پریشی (آفازی) اغلب پس از سکته مغزی، ضربه مغزی، تومور و سایر بیماری های حاد رخ می دهد. شایعترین علت آفازی سکته مغزی یا آسیب مغزی است (حدود 25-40٪). زبان پریشی به طور معمول به دلیل آسیب در نیمکره چپ اتفاق می افتد. افرادی که دچار آفازی هستند ممکن است در درک، بیان، خواندن و نوشتن دچار مشکل شوند و اغلب برای برقراری ارتباط با دیگران یا درک صحبت های دیگران با مشکل روبرو می شوند. زبان پریشی اغلب همراه با اختلالات بلع است. طبق انجمن ملی آ زبان پریشی (آفازی) ، آفازی حدود دو میلیون آمریکایی را مبتلا می کند و آمار آن بیشتر از بیماری پارکینسون ، فلج مغزی یا دیستروفی عضلانی است. تقریباً 180،000 آمریکایی سالانه به این اختلال مبتلا می شوند. با این حال ، اکثر مردم هرگز در مورد بیماری افازی چیزی نشنیده اند. گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی) بسیار مفید و کاربردی است.
دو دسته اصلی زبان پریشی
آسیب به سمت چپ که نیمکره ی غالب زبانی است به طور معمول باعث دو دسته اصلی از زبان پریشی می شود :
زبان پریشی یا آفازی بیانی: عدم توانایی یا نقص در بیان گفتار و برقراری ارتباط، به عنوان آفازی بروکا شناخته می شود که بر ناحیه و مهارت های حرکتی لازم برای تولید و بیان گفتار تأثیر در مغز منفی میگذارد.
زبان پریشی یا آفازی درکی: عدم توانایی و یا نقص در درک گفتار و زبان به عنوان آفازی ورنیکه شناخته می شود. این اختلال ناحیه حسی مغز را درگیر می کند.
بسته به اینکه شدت اسیب چقدر باشد ، ممکن است در فرد مبتلا به افازی باعث ناتوانی کامل یا اختلال در توانایی در برقراری ارتباط شود.
مداخلات گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی) :
خدمات توانبخشی مانند گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی) می تواند به این افراد کمک کند. افرادی که دچار زبان پریشی شده اند، با گفتاردرمانی می توانند همه یا برخی توانایی های از دست رفته ی ارتباطی ناشی از این اختلال را بدست می آورند. گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی) مهارت های ارتباطی غیرکلامی را آموزش می دهند و به اعضای خانواده مشاوره دهند تا خود را با اشکال جدید ارتباطات که اکنون مورد نیاز فرد افازی است، سازگار کنند. تصمیم گیری درباره موثرترین رویکردها برای درمان اثرات افازی، به نیازها و خواسته های فرد بستگی دارد. درمان برای یک اختلال خفیف با درمان یک اختلال شدیدتر بسیار متفاوت خواهد بود. همچنین ، با بهبود گام به گام فرد مبتلا به آفازی و آماده بودن برای مقابله با تمرین ها و مهارتهای پیچیده تر، درمان با گذشت زمان تغییر می کند. برای افراد مبتلا به آفازی ، گفتار درمانی به این ترتیب است:
- کمک به بازگرداندن هر چه بیشتر گفتار و زبان فرد مبتلا (کاهش اختلال)
- به فرد کمک کند تا در حد توانایی خود ارتباط برقرار کند (فعالیت و مشارکت را افزایش دهد)
- با اموزش کمک کند فرد راه های ارتباطی دیگری را پیدا کند (از استراتژی ها یا کمک های جبرانی استفاده کند)
- اطلاعات مربوط به آفازی را به بیماران و بستگان آنها ارائه دهد
نحوه انجام درمان به شرایط فرد مبتلا بستگی دارد. یک دوره فشرده گفتاردرمانی ممکن است برای برخی از افراد توصیه شود. که شامل تعدادی از جلسات است که در مدت زمان کوتاهتری برگزار می شود. اما تمرین های گفتار درمانی و زبان درمانی می تواند برای ان دسته از افرادی که دچار خستگی میشوند ، طاقت فرسا باشد و یک دوره درمانی فشرده برای همه مناسب نخواهد بود. برای برخی از افراد ، جلسات کوتاهتر و فشرده تر ممکن است توصیه شود که تاثیر بیشتری خواهد گذاشت. درمان ممکن است جلسات فردی باشد ، به صورت گروهی یا با استفاده از فناوری مانند برنامه های رایانه ای و درمان انلاین. برای بسیاری از افراد مبتلا به آفازی ناشی از سکته مغزی ، سریع ترین تغییرات در اوایل ، هفته ها و ماه ها بعد از سکته مغزی اتفاق میافتد. اما بهبودها را می توان سالها و حتی دهه ها بعد مشاهده کرد.پس ناامید نشوید مراحل درمانی خود را ، با صبر وتحمل بیشتر پشت سر بگذارید.
گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی) مبتنی بر نقص در بیمار :
هدف از درمان مبتنی بر نقص ، بهبود عملکردهای زبان است. که شامل تحریک مهارت های گفتاری ، گوش دادن ، خواندن و نوشتن است. کسانی که با این اختلال سر و کار دارند همیشه می خواهند توانایی صحبت کردن را بازیابند و همچنین بتوانند حرف دیگران را بفهمند. بنابراین ، گفتاردرمانگران برای آفازی برای ترمیم آنچه از طریق این اختلال اسیب دیده است به کمک تکنیک های موجود ، تلاش می کنند.ئروش های درمانی موجود در گفتاردرمانی بر وظایفی متمرکز خواهد شد که هم گفتار و هم درک مطلب را تقویت می کنند. روش های ابتدایی استفاده از دانش زبانی ، و همچنین استفاده از روش هایی که عضلات دهان فرد را برای تولید اصوات و کلمات در صورت اسیب اصلاح و تقویت کند ، تمرکز اصلی بر این موارد است. این وظایف ممکن است با تکالیف منظمی همراه باشد که می تواند توسط اطرافیان مراقبت شود.همان طور که میدانید زمان یک درمانگر در جلسات درمانی محدود خواهد بود. گفتار درمانی و سایر مهارتهای یادگیری ممکن است از طریق تمرین های منظم در رایانه یا از طریق اینترنت ادامه یابد. به نوعی بازیابی مهارت های از دست رفته نیاز به استمرار و تمرین و تکرار دارد که با همکاری خود فرد ممکن است.
برخی از روشهای درمانی مبتنی بر نقص که معمولاً برای درمان مبتلایان آفازی یا سایر اختلالات عصبی موثر بر تواناییهای ارتباطی مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
- درمان ناشی از محدودیت (CIT)
- آهنگ درمانی ملودیک (MIT):
- توانبخشی از راه دور( درمان به صورت انلاین)
گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی) مبتنی بر ارتباطات بیمار :
گفتاردرمانی مبتنی بر ارتباطات به گونه ای طراحی شده است که به هر طریق امکان برقراری ارتباط و تشویق حمایت درمانگران را فراهم می کند. این درمان ها به منظور کمک به فرد مبتلا به آفازی در یادگیری نحوه انتقال احساسات و پیام ها به روش های جدید است. آنها غالباً از تعاملات طبیعی بیشتری شامل چالش های واقعی زندگی برای برقراری ارتباط استفاده می کنند. روش ها به علت تأكید بر بازگشت به فعل و انفعالات قبلی ، گاهی اوقات رویكردهای اجتماعی نامیده می شوند. این روش ها از چالش های ارتباطی روزمره برای آموزش راه های جدید برقراری ارتباط استفاده می کنند. این امر همچنین فرد مبتلا به آفازی را تشویق می کند تا به این فکر کند که چگونه می تواند با چالش های ناگهانی ارتباطی سازگار شود.
عبارات کلیدی: گفتاردرمانی در زبان پریشی (آفازی)
منابع:
https://seniorlifepa.com/blog/what-is-aphasia-and-how-can-speech-therapy-help